තවත් එක ආදර කතාවක් නොවේ 2 කොටස

1 කොටස කියෙව්වේ නැත්තම් කියවලාම එන්න

සිගරට් දුමින් පිරුන කාමරේ ඇද උඩ හාන්සි වෙලා සිවිලිමේ කැරකෙන විදුලි පංකාව දිහා සමන්ත අරමුණක් නැතුව බලාගෙන හිටියා. තමන්ගේ හිතත් විදුලි පන්කාවට වඩා වේගෙන් එක තැන කැරකෙනවා කියලා සමන්තට හිතුනා. අකිල කිව්ව විදියට නන්නත්තාර වෙලා විනාස වෙලා යන ජිවිතේ වෙනසක් කරගන්න ඕනේ කියන සිතුවිල්ල සමන්තගේ හිතට වද දෙන්න පටන් ගත්තේ කවදාකවත් හිතුවෙම නැති විදියට. මොනවා උනත් අකිල තමන්ගේ හිත පුදුමාකාර විදියට වෙනස් කරලා කියන එක සමන්තට හොදටම දැනුනා. එක පාරටම කාමරේ දොර විවර උනා. විවර උන දොරෙන් ඇතුලට ආවේ කවුද කියලා ඇහැ ඇරලා බලන්නවත් උවමනාවක් සමන්තට තිබ්බේ නෑ.

දෑතේ තවරා ගත්ත තෙල් සව්ල්පයක් ශරීරය පුරා තවරමින් සිරුර පුරා දුවන සියුමැලි දෑත දෑතින්ම අල්ලා ගනිමින්ම සමන්ත නෙත් විවර කළා. සමන්තගේ මුහුණ දෙස බැලු ඇය සිනාවෙන් මුව සරසා ගත්තා. සමන්ත ඇය කෙරෙන දැක්කේ මෙතුවක් කාලයක් ඇසුරු කල අනෙක් සියලුම ගෑනුන්ට වඩා අමුතුම සුන්දරත්වයක්. සමන්ත ඒ මුහුණ දිහා ආසාවෙන් බලාගෙන හිටියා.

"ඔයා මාව කසාද බදින්න කැමතිද?"

සමන්ත ඇහුවේ ඒ මුණ දිහා බලාගෙන.

"සර් ඔයා විහිලු කරනවද?" ඇය හිනාවෙවිම ඇහුවා.

"විහිලු නෙවෙයි ඔයා කැමති නම් මම හෙට ඔයාව බදිනවා. ඔයා මොකද කියන්නේ"

සමන්ත ඇහුවේ ඉනවටේ අත යවලා ඇයව තුරුළු කර ගන්න ගමන්.

"අනේ සර් විහිලු කරන්න එපා අඩු ගානේ ඔයා මගේ නම ගම විස්තරයක්වත් දන්නවද?"

"ඕව් දන්නවා. මම දන්නවා මං වගේම ඔයත් ජීවිතෙන් නන්නත්තාර උන මනුස්සයෙක් කියලා. ඔයාව කසාද බදින්න ඒ දන්න ටික මට හොදටම ඇති."

එදා එහෙම ඇරබුනු කතාබහ දුරදිග ගිහින් විහිලුව ආදරයක් බවට පත් වෙන්න වැඩි දවසක් ගියේ නෑ. සචිනි කියන්නේ එක පාරක් කසාද බැදලා දික්කසාද වෙලා හිටපු ගැහැනියක්. මේ වෙනකොට සමන්තට උවමනා උනේ තමන්ට මග වැරදිච්ච ජීවිතේට අලුතින් පාරක් පෙන්නන්න පුළුවන් ගෑනියෙක් මිසක් ජීවිතෙන් තැලිලා පොඩි වෙච්ච නැති අහිංසක කෙල්ලෙක් නෙවෙයි.


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"කසාද බැදපු එකා එක්ක මාසයක් ඉන්න බැරුව දමල ගහල ආව ගෑනියෙක් ඇරෙන්න උඹට වෙන එකියෙක් හොයාගන්න බැරි උනාද මගේ පුතේ. "

ගෙදර ඉදලා කොළඹට එනකම්ම සමන්තගේ හිතේ හොල්මන් කලේ අම්මගේ වචන ටික. ඒත් සමන්තට ඒ කියපු කතා එකක් වත් වැදගත් උනේ නැහැ. උවමනා කරපු එකම දේ උනේ දැන් ගෙවන නන්නත්තාර ජීවිතෙන් මිදිලා දැන් පන වගේ ආදරේ කරන සචිනි එක්ක අලුත්ම ලෝකයක් ගොඩ නගා ගන්න එක විතරමයි.

සචිනි එක්ක පටන් ගන්න හදන අලුත් ජීවිතේට ගෙදරින් නම් කිසිම කැමැත්තක් නෑ කියලා සමන්තට තේරුනේ තාත්තා කියපු දෙයින්.

"උඹ ඔය මගුල කර ගන්නම ඕන නම් කර ගනින්. ඒත් එදාට පස්සේ උඹට මේ අම්මවත් තාත්තවත් නෑ කියලා මතක තියා ගනින්"

පොඩ්ඩක් හරි හිතට හයියකට තිබ්බේ ගෙදර ඉදලා බස් නැවතුම් පොලට එනකම්ම ආව අකිලයා කියපු කතාව විතරයි.

"උඹ මෙහෙමවත් අලුතෙන් ජිවිතේ පටන් ගන්න හදපු එක හොදයි බං. ඒත් රටේ ලෝකේ මිනිස්සු සචිනි ගැන කියන කතා නම් එච්චර හොද ඒවා නෙවෙයි. උඹත් ඉතින් ආයේ හොද මිනිහෙක් නෙවෙයි කියලා මම දන්නවනේ. උඹට හොදයි කියලා හිතෙනවා නම් උඹට එයා එක්ක අලුත් ජිවිතයක් පටන් ගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා හිතෙනවා නම් මම උඹට සුභ පතන්නේ බොක්කෙන්. ඕන වෙලාවක උඹට මම ඉන්නවා. ඉස්සර හිටිය වගේ කාලකන්නි වෙලා නැති වෙලා යනවට වඩා ඒක හොදයි ."

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

කාලය ගලාගෙන යන්නේ හිතනවටත් වඩා වේගයෙන්. සචිනිගේ කල්ක්‍රියාව ගැන එක එක තැන වලින් එක එක කතා ඇහුනත් වැඩිපුර ඒ පස්සේ එලවන්න සමන්තට ඕන කමක් තිබුනේ නැත්තේ එයාව තමන්ටත් මුණ ගැහුනෙත් කොයි වගේ තැනකදීද කියලා සමන්ත හොදාකාරවම දැනගෙන හිටපු හින්දා. මේ වෙනකොට අහිංසක දරු දෙදෙනෙකුගේ ආදරණිය තාත්තා කෙනෙක් හැටියට සමන්තට උවමනා කරලා තිබ්බේ දරුවන්ට ආදරණිය තාත්තා කෙනෙක් වෙන්න වගේම බිරිදට ආදරනිය ස්වාමි පුරුෂයෙක් වෙන්න විතරයි.

ආයෙමත් දවසක අකිල සමන්තව හොයාගෙන කොළඹ ආවා. සචිනිව කසාද බැද ගත්තට පස්සේ ගම රට පැත්ත පළාතේ නොගියපු සමන්තට එදා ඉදන් තමන්ගේ දුකේදී සැපේදී එකට හිටපු අතිජාත මිත්‍රයා වෙච්ච අකිලගේ පැමිණීම මහා මෙරක් වගේ. සමන්ත අකිලව සාදරයෙන් පිළිගත්තා.

ඒත් අකිල ඇවිත් තිබුනේ කනගාටුදායක ආරංචියක් අරගෙන.

"උඹලගේ අම්මට සනීප නෑ මචං. කරාපිටියේ හොස්පිට්ල් එකේ නවත්තලා ඉන්නේ. තාත්ත නම් කිව්වා උඹට කියන්නත් එපා කියලා ඒ උනාට ගිහින් බලලා වරෙන්"

"මගේ රත්තරන් අම්මට මොකද උනේ මචං".

සමන්ත එතනම ඉදගත්තේ ලොකු වේදනාවක් හිතේ දරාගෙන.

"උඹ කලබල වෙන්න එපා. මට ආරංචි වෙච්ච හැටියට අම්මගේ පෙෂර් එක ටිකක් වැඩි වෙලා තමයි හොස්පිට්ල් එකට ඇඩ්මිට් කරලා තියෙන්නේ. "

සමන්ත අකිල එක්ක ගාලු එන්න පිටත් උනේ ඒ වෙලාවෙමයි. අම්ම තාත්තා සචිනිව දැක්කාම මොන වගේ තත්වයක් ඇති වෙයිද කියලා දන්නේ නැති නිසාම සචිනිත් දරු දෙන්නත් තියලා තනියම ගමේ යන්න සමන්ත තීරණය කළා. කරාපිටියට යනකොට අම්මගේ ටිකට් කපලා ගෙදර එක්කගෙන ගිහින් තිබුන එක සමන්තගේ හිතට ලොකු සැනසිල්ලක් උනා.

ගෙදර ඇදක් උඩ වැතිරිලා ඉන්න අම්මගේ මුණ බලන්න තරම් ශක්තියක් සමන්තගේ හිතේ තිබ්බේ නෑ. කාමරේ හිටපු තාත්තත් එලියට ආවේ කවුරුහරි ගෙට ගොඩ උන හඩ ඇහිලා.

"උඹ ආවද මගේ පුතේ. කෝ දුවයි දරු පැටවූ දෙන්නයි"

තාත්තගේ කටහඩේ කිසිම කේන්තියක සලකුණක්වත් තිබුනේ නැහැ.

සමන්ත කකුල් දෙක අල්ලාගෙන බිම වැටිලා අඩන්න පටන් ගත්තා.

"මට සමාවෙන්න තාත්තේ."

තාත්තා සමන්තගේ උරහිස් වලින් අල්ලලා නැගිට්ටුවා.

"උඹ කොහේ හරි සන්තෝෂෙන් ජිවත් වෙනවා නම් එච්චරයි මගේ පුතේ. අම්ම ලෙඩ උනෙත් උඹ ගැන හිත හිත ඉදලම තමයි. අම්ම දුවයි දරු පැටවූ දෙන්නයි බලන්න ගොඩක් ආසාවෙන් හිටියේ."

තාත්තගේ වචන ටික සමන්තගේ පපුවේ එහාම කොනේ තැන්පත් උනා. දැනටමත් දරු දෙදෙනෙක්ගේ තාත්තා කෙනෙක් වෙච්ච සමන්තට දරු සෙනෙහස කියන්නේ මොකක්ද කියලා අමුතුවෙන් කියාදෙන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ. තමන්ගෙන් වෙන්න ඕනේ හැම යුතුකමක්ම අමතක කරලා දාල කොළඹට වෙලා ගත කරන මේ ආත්මාර්ථකාමී ජීවිතය ගැන ලොකු කලකිරීමක් හිත පුරා පැතිරිලා ගියා......

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

හැම සති අන්ත නිවාඩුවකම සචිනිත් දරු දෙන්නත් එක්ක සමන්ත ගමේ යන්න පටන් ගත්තේ අම්ම තාත්ත ගැන තමන්ගෙන් මග හැරුන යුතුකම් කොටස නොපිරිහෙලා ඉටු කරන්න ඕන කියන අවංකම හැගීමෙන්. පාලුවෙන් පිරුන අම්මගෙයි තාත්තගෙයි ජිවිත පොඩි උන් දෙන්න නිසා ආයෙමත් එලිය උනා. අම්මගේ තිබ්බ ලෙඩ රෝග ටිකත් කොහේ ගියාද දන්නේ නෑ. සමන්තගේ මුළු පවුලම ගත කලේ වාසනාවන්ත පවුල් ජිවිතයක්.

"කාලෙකින් අපේ පවුල්වල කට්ටිය සෙට් උනේ නැති නිසා අපි ඔක්කොම එකතුවෙලා මොනවා හරි කරමුද මචං." සමන්ත අකිලගෙන් ඇහුවේ ගෙවන ඒකාකාරී ජිවිතයෙන් පොඩ්ඩක් ඈත් වෙන්න හිතාගෙන.

"අපේ අක්කලා ලබන සතියේ සිරිපාදේ යන්න හිතාගෙන ඉන්නවා. තවම කවුරුවත් සෙට් වෙලා නම් නෑ. මමත් මාර කම්මැලිකමේ බං හිටියේ. එනවනම් වරෙන් අම්මලා තාත්තලා එක්කම"

සිරිපාදේ වන්දනාවේ යන්න සමන්ත පවුලේ අයත් එක්ක ලැස්ති උනේ ඒ වෙලාවේ ඉදලාමයි. ඒ සතියේ සෙනසුරාදා උදේ පාන්දරම පවුල් දෙකේම පිරිස රැගත් වෑන් රථය සිරිපාදේ වන්දනාවේ යන්න පිටත් උනා
කවදාවත් මේ වගේ ගමනක් නොගිය සමන්තගේත් අකිලගේත් දරු පැටවූ ටික චාරිකාවේ උපරිම විනෝදය විදිමින් සිටියා.
උදේ නවය විතර වෙනකොට රත්නපුර සමන් දේවාලේ වැදලා එතැනින්ම උදෑසන ආහාරයත් අරගත්තා. දරු පැටවූ වයසක අම්ම තාත්තත් එක්ක යන්න ලේසි පාරකින් යන්න තීරණය කරපු නිසාම රත්නපුර පාරේ නගින්නේ නැතිව හැටන් හරහා යන අදහසින් තමයි එතනින් පිටත් උනේ.

හැටන් පැත්තට කිට්ටු වෙනකොට දැනෙන තද සිතල නැති කර ගන්න දුම් වැටියක අවශ්‍යතාවය සමන්තට මේ වෙනකොට හොදටම දැනිලයි තිබුනේ. පාර අයිනේ තිබ්බ කඩයක් ලග වාහනේ නතර කරවාගත්තු සමන්ත සිගරට් පැකට් එකක් මිලදී ගන්න කඩේට ඇතුල් උනා. කැෂියර් මෙසේ ලග වාඩිවෙලා හිටපු කාන්තාව හිස ඔසවලා සමන්ත දිහා බැලුවා.   බලාපොරොත්තු නොවුන හමුවීමක් නිසා දෙන්නටම මොහොතක් කතා කරගන්න බැරිව මුනට මුහුණ බලා හිටියේ පුදුමයෙන්.

නිසංසලා....

සමන්ත ඔයා???.....

(පුළුවන් තරම් දර්ශන අඩු කරලා කොටස් දෙකකින් ලියලා ඉවර කරන්න ප්ලෑන් කරගෙන හිටියත් කතාව තවත් ටිකක් දික් වෙන පාටයි. තවත් කොටසක් දෙකක් තියෙයි සමහර විට. පලවෙනි කොටස කියවලා ඉවරකරලා කථාව දන්නවා කියපු කට්ටිය ගැන මාගේ බලවත් මෙව්වා එක. මෙතනින් ඉස්සරහට වෙන්නේ මොනවද කියලත් හිතාගෙන ඉන්න අය කමෙන්ට් දාන්නකෝ එහෙනං. ඊලග කොටසත් ඉක්මනින්ම එනවා)