Friday, September 16, 2011

අපේ සුහද හමුව

ඇල්පිටිය ආනන්දේ 2001 සාමාන්‍ය පෙළ සහ 2004 උසස් පෙළ සෙට් එකේ වාර්ෂික සුහද හමුව තිබුනේ පහුගිය 11 වෙනිදා පෝය දවසේ. කට්ටියට පොඩි මඩ පාරක් ගහන්න කියල හිතාගන කම්පියුටර් එක ලගට ආවත් කරුමෙට එදාම එකේ හාර්ඩ් එකත්  ගිහිල්ල. වැඩ වැඩි කමටම අද වෙනකම් ඒක හදාගන්න උනෙත් නෑ. එත් අපේ ගීත් සහෝදරයා ලස්සනට ඒක ලියලා තිබුනා.  ඒක මෙතනින් බලන්න  පුළුවන්. අයෙ මොකටද මමත් ලියන්නේ. මේ තියෙන්නේ  සුහද හමුවේ ෆොටෝ ටිකක් 



























(මේ පොටෝ ටිකත් ඉස්සුවේ බුකියෙන්ම තමා. )

Thursday, September 8, 2011

රාමායනය (නිව් වර්ෂන් රී මික්ස් )


මාතෘකාව දැක්ක ගමන්කට්ටියම එකතු වෙලා මට බනින්න පටන් ගන්න එහෙම එපා. මම මේක ලිව්වේ ඉතිහාසය වෙනස් කරන්නවත් කාටවත් අපහාසයක් කරන්න වත් හිතාගන එහෙම නෙවෙයි. මේ මට හිතුනු දේ.රාම කුමාරයාට දෙවියකුට වගේ සලකන අය වගේම ප්‍රබාකරන්ටත් දෙවියකුට වගේ සලකන අය ඕන තරම් මේ රටේ ඉන්නවා. දැන් සිද්ද වෙන වැඩ වල හැටියට  මෙහෙම දෙයක් සිද්ද වෙන්න බැරිද? බනින්න කලින්  කියවලාම බලන්න.
 
රාම රාවන කතා පුවතේ කුමක් සිදු වුනි දැයි සොයා
ගමන් කල විට හමු වුනා මට රාවනා මහා රජතුමා
යහන ගල මත එලුව පලසක දැහැන් ගතවී පසුවනා
රාවනා රජු සන් කළා මට අසුන් ගන්නට යයි කියා..............

පැමිණියේ නුබ මා බලන්නට කිම්ද හේතුව යයි අසා
විවර කරමින් දෙනෙත් ඇසුවා ඒ මහා නරපති තුමා
වාල්කිමිගේ රාමායනයේ කියන දේ ඇත්තද කියා
මා අසු විට හිනැහුනා ඔහු ඉහල අහසට නෙතු යොමා.............

කොල්ල කන්නට මගේ විජිතය පැමිණි රාමා නම් හොරා
පැවසුවා ලෝකෙට කියන්නට මගේ දුර්ගුණ ගොතගොතා 
බාර ගත්තලු කොන්ත්‍රාත්තුව වාල්කිමි නම් මනු සතා
ලිව්වලු බොරු ගොත ගොතා ඔහු රාමගේ ගුණ වය වයා............

බොරු ගොතා ලෝකෙටම පෙන්වූ වාල්කිමි කොයිබද කියා
මා ඇසුවා රජතුමාගෙන් ඔහුව හමු වන්නට සිතා
හමු වෙලා නුබ ඔහුව අහපන් සිදු වුනේ කීම දැයි කියා
අන්න ඉන්නවා චැනල් හතරේ ලොකුම පුටුවේ ඒ යකා ...................

 ඕ ලෙවල් වලටවත් සාහිත්‍ය කරපු නැති  මම පොඩ්ඩක් වචන ටිකක් ගැට ගහන්න පුරුදු උනේ මේ බ්ලොග් කෙරුවාව නිසා. කෙලින්ම බනින්න බැරි නම් අනෝ කෙනෙක් විදියට වත් ඇවිත් කුණු හරපෙන් බැනල ගියත් මට කමක් නේ. ( මොකද ඕව මම නොදන්නා දේවල්යැ  ) දැන් එහෙනම් කට්ටියම මට බනින්න පටන් ගන්නකො. 
 

Tuesday, September 6, 2011

හිමි නොවුණු සිහිනයට


ලියපු හැම කවියක්ම,          
ලියවුනේ නුබ නිසා,
දුටුවා හැම සිහිනයේම,
සැරිසැරුවේ නුබ නිසා,
දුරස් වී ගියත් නුබ,
අමතකව නැති නිසා, 
හිදිමි මම හැමදාම ,
බලාගන එන තුරා ,
ලිය වුනත් නුබ ගැනම,
කවි සින්දු ගලපලා,
හැදීනුවද මගේ හිත, 
නුබ ඒවා කියවලා,
හැමදාම ආදරෙන්, 
මගේ සිත පුරවලා,
නුබ ඉන්න හැමදාම, 
මගේ ලග නැවතිලා ......................

Monday, September 5, 2011

රට වටේ ගමන් - කුරුදු ඔය ඇල්ල සොයා 02 කොටස

අපිත් පැත්තට ගියේ මු ඇල්ල හොයාගෙන වත්ද කියලා හිතාගන. ගිහිල්ලා බලන කොට පල්ලෙහා හෙන ප්රපාතයක්. ප්රපාතය පල්ලමේ වලපනේ ටවුන් එක. පාර වරද්ද ගැන අපි ඇවිත් හිටියේ වලපනේ ටවුමට පෙනෙන මහා ගල් පර්වතයේ අන්තිම කොනට. දැන් වෙලාව හයහාමාරට විතර ඇති. මොන දිය ඇලිද තව පැය හතරක විතර කැලේ මැදින් පාරවල් හොයාගන යන්න ඕන ගමනකුත් තියනවා. අපි ආපහු එන්න හැරුනා. ගල් තලාව දිගේ වැඩි දුරක් එන්න උනේ නෑ. මහා හුලගක් හමන්න පටන් ගත්තා. දෙපැත්තම මහා පාතාලයක්.  මදිවට හැන්දෑ අදුර නිසා හරියකට පාර පේන්නෙත් නෑ. හුළගේ සැර වැඩි නිසා කොහාටවත් යා ගන්නත් බෑ. දැනුත් මොහොත මතක් වෙනකොට ඇග හිතල වෙලා යනවා. විනාඩි දහයක් විතර අපි එතනටම වෙලා වාඩි වෙලා බලන් හිටියේ වෙන කරන්නම දෙයක් නැති නිසා. ටිකකින්  හුලග අඩු උනා. තුන් දෙනාගේ අතේ තිබුණු ෆෝන් වල එළියෙන් අපි බොහොම අමාරුවෙන් පල්ලම් බැහැලා ඔෆිස් එකට එනකොට රෑ දහයට විතර ඇති. 
රන්ජි අයියා අපිව හොයන්න මගටත් ඇවිත්. "මොකද මහත්තයෝ මෙච්චර වෙලා කලේ. මම මේ කොහේ ගියාද කියලා බලන්න ආවේ. අපි රන්ජි අයියට ඇත්ත කතන්දරේම කිව්වා. ඔතන සුලන් කපොල්ලක්නේ මහත්තයෝ. ඇති ඔයින් බේරුනා. අනිත් එක ඇල්ලට යන්න තියෙන්නේ. දේවාලේ ගාවින් උඩට නැග්ගාම හමුවෙන වම පැත්තට තියන පාරේ ගිහින්. එතන ඉදලා ටික දුරයි. රන්ජි අයියා කිව්වාමයි තේරුනේ කරපු ගොන් කම. මොනවා කරන්නද? අපි රන්ජි අයියා එක්ක කතා කර කර නවාතැනට ගියා. 

පහුවදා එලි වෙනකොට් අපි එක්ක ගිය කොන්ඩයාට උන ගැනිලා. (මට උගේ නමත් හරියට මතක නෑ. එදායින් පස්සේ මම තාම ඌව ඇහැට වත් දැක්කේ නෑ. ෆෝන් වැඩ කලෙත් නෑ.)  මොනවා කරන්නද? බෙහෙත් අරන් දීලා අපේ බොසාටත් කියලා ගෙදර පිටත් කළා.  ඉතුරු උනේ මායි රෝශානයයි විතරයි. ගෙදර ගිය එකාගේ වැඩත් අපිටම අදින්න උන නිසා ඇල්ල සොයා යන අපේ ගමන දවස් දෙක තුනක් පහු උනත් දිවා රෑ වැඩ කරලා ඉක්මනට වැඩේ ඉවර කරලා තවත් හවසක  අපි දෙන්නා ඇල්ල බලන්න යන්න සෙට් උනා. දේවාලය පහු කරලා වමට තියන පාරේ ගියාම පොඩි ලයින් කාමර පේලියක් තියනවා. මහත්තයෝ ගියාට නම් කමක් නෑ ඔතන නාන්න නම් යන්න එපා බිලි ගන්නවා එතන හිටපු මිනිස්සු ඇල්ලට යන පාර පෙන්නලා  එහෙම කිව්වේ අපේ ආරක්ෂාවට ඒ පෙන්නපු පාර දිගේ  අපි ඉදිරියටම ගියා

මහා කන්දක් වටේට යන පාරේ වංගුවකින් හැරෙන කොටම  ඇතින් ලස්සනට දිය ඇල්ල පේනවා. මහා කදු දෙකකට අතර මැද්දෙන් කඩා වැටෙන දිය ඇල්ල දිහා අපි ටිකක් වෙලා නැවතිලා බලා හිටියා. වරෙන් යන්න. රොශානයා මාවත් ඇදගන ඉස්සරහටම ගියා. දිය ඇල්ල ලගට යන්න නම් පාරෙන් පල්ලමට බහින්න ඕනේ. ඒ ගමනත් යන්න ඕනේ පොඩි අඩි පාරකින් කැලේ මැදින්. අපි අඩි පාර දිගේ ටික දුරක් ගියත් ඇල්ල ලගට නම් යන්න උනේ නෑ. ඒ වෙනකොටත් වෙලාව හවස හය විතර වෙලා තිබුන නිසා. ආයෙමත් උඩට ඇවිත් දිය ඇල්ල දිහා බලා ඉදපු අපි ආයෙත් එන්න පිටත් උනේ බිම් කළුවරත් එක්ක.





මෙම ඇල්ලේ උස මීටර් 189 කි මහවැලි ගගේ අතු ගංගාවක් වන කුරුදු ඔය දිය ඇල්ල පෝෂණය කරයි 




මේ පොටෝ ටික ඉස්සුවේ ගුගල් දෙයියගේ පිහිටෙන් නෙට් එක පීරලා. ඒවා උස්සපු සයිට් වල නම් මතක නැති උනත් ඒවායේ නියම අයිතිකාරයෝ හැමෝටම තැන්කු හොදේ.......අම්බලම .......
  

Saturday, September 3, 2011

රට වටේ ගමන් - 01 කුරුදු ඔය ඇල්ල සොයා - 01 කොටස


අවුරුදු දෙකහමාරක් තිස්සේ මම වැඩ කලේ විගණන ආයතනයක පුහුණු වන්නෙක් විදියට. මේ කාලේ අපිට රට වටේම ඇවිදින්න සිද්ද උනා. කොටින්ම කියනවා යාපනය, මන්නාරම්, මඩකලපුව ඇර අනිත් හැම තැනම අපට ඔඩිට් තිබුන. සමහර දවස් වල අපට රැ වෙන්නේ හම්බන්තොටදී පහු වෙනිදා එලිය වැටෙන්නේ පොළොන්නරුවේදී. ඔක්කොම හිටියේ A /L ඉවර කරපු ගමන් වගේ කොල්ලෝ සෙට් එකක්. ඔහොම යනකොට අපි කරපු කියපු දේවල් වගේම රසබර සිද්දිත් ගොඩයි. මේකත් අපි නටපු එක පිස්සුවක් ගැන කතාවක්.
ඔඩිට් එක තිබුනේ වලපනේ. ඔෆිස් එකට ටවුන් එකේ ඉදලා නුවර එලිය පාරේ ටික දුරක් යන්න ඕනේ. මට මතක හැටියට ඒ  හරියට කියන්නේ මහ ඌව වත්ත වගේ නමක්. ලස්සන පළාත. වැඩේට ගියේ අපි තුන් දෙනයි. අපේ වැඩ හවස 4 වෙනකොට ඉවරයි. අපට නවතින්න තිබුනේ ඒ ඔෆිස් එකේම උඩ තට්ටුවේ. හවස් වරුවට කරන්න වැඩකුත් නැ. ඉතින් අපි සෙට් එකට හවස් වෙනකොට නිකම් කැහිල්ල වගේ. ඉතින් ඔය හරියේ බලන්න වටිනා තැන් එහෙම තියනවාද කියලා අපි හොයලා බැලුවේ මෙච්චර ලස්සන පළාතකටත් ඇවිත් නිකම්ම හවස් වරුව ගෙවලා දාන්න තිබුණු කම්මැලි කම හින්දා. පල්ලෙහාට වෙන්න  ජපන් පන්සලකුයි, ඊට ටිකක් එහාට වෙන්න ලස්සන දිය ඇල්ලකුයි තියනවා කියලා කිව්වේ අපට උයන්න ඇවිත් හිටපු රන්ජි අයියා. ඉතින් අපිත් ගමනට සෙට් උනා. හවස වැඩ ඉවර කරපු ගමන් රන්ජි අයියාව මුණ ගැහිලා පාර අහගන අපි පයින්ම පල්ලම් බැස්සා. තේ වත්තක් මැදින් ටික දුරක් යනකොට අපිට අර කියපු ජපන් පන්සල නම් දැක ගන්න ලැබුනා.
මේ තියෙන්නේ පන්සල


හැබැයි පන්සලේ කවුරුවත්ම හිටියේ නැ. හාමුදුරුවෝ වැඩිපුරම ඉන්නේ ශ්‍රී පාදස්ථානයේ තියන ජපන් පන්සලෙලු. අහල පහල තිබුණු ගෙදරකින් දිය අල්ලට යන පාරත් අහගන අපි ගියේ ලංකාවේ තියන දිය අලි අතරින් උසින් දෙවන ස්ථානය ගන්න කුරුදුඔය ඇල්ල හොයාගන. ඔය කාලේ තමයි වලපනේ ප්‍රදේශය දරුණු නාය යාමකට මුහුණ දුන්නේ. ඇල්ලට යන ගමන් මාර්ගයත් දරුණු විදියට නාය ගිහින් තිබුණු නිසා අපිට පාරවල් හොයාගන කැලේ මැදින් තමයි යන්න සිද්ද උනේ. දුෂ්කර ගමන් මාර්ගයකින් යන්න තියන නිසාද කොහෙද මේ ඇල්ල බලන්න සංචාරකයින් නම් එන බවක් පෙනුනේ නැ. අපිත් වැඩේ අත අරින්නේ නැතුව කැලේ පිරගන කන්ද මුදුනටම නැගගෙන ගියා. මෙන්න කැලේ අතර මග දේවාලෙකුත් තියනවා. එකෙත් කවුරුවත් හිටියේ නම් නැ. ඒත් එතන මිනිසුන් ගැවසෙන තැනක් බවට සලකුණු නම් තිබුනා. දේවාලෙටත් පඩුරක් එහම දාලා අපි තවත් කන්ද මුදුනටම නැග්ගා. දැන් අපි ඒ හරියේ තියන උසම කන්දක් උඩ. ඒත් කෝ දිය ඇල්ලක් පේන මානෙක නැ. අඩු ගානේ දිය ඇල්ලක සද්දයක්වත් නැ.දෙපැත්තට අඩි පාරවල් දෙකක් නම් තියනවා. දැන් වෙලාවත් හවස 5.30 විතර ඇති. දැනටමත් කිලෝමීටර් තුන හතරක් ඇවිත්. ඕන දෙයක් කියලා අපි දකුණු පැත්තට තියන පාර දිගේ ඉස්සරහට ගියා. තණකොළ ගොල්ල ඉවර උන ගමන් අඩි පාර ඉවරයි. ඊළගට දිගටම ගල් තලාව. අපි දිගටම ගියා. දැන් නම් ගල් තලාව වටේම තද බැවුම. කකුල පොඩ්ඩක් වත් ලිස්සලා ගියොත් කෑලිත් නැ. මචන් ඉක්මනට වරෙන් හැමෝටම  කලින් ගල් තලාවේ  එහාම කොනට දුවපු රොශානයා කෑ ගහන්න පටන් ගත්තේ ඇදන් හිටපු ටි ෂර්ට් එකත් ගලවලා අත් දෙකින්ම එහාට මෙහාට වනන ගමන් 
මෙන්න ඒ ගල් තලාවෙන් කොටසක් 


 අපට ඇල්ල හමු උනාද? බලමු ඊළගට    

ප. ලි.:  ෆර්ම් යන කාලේ අපට මොන කැමරාද? මේ පොටෝ ටිකයි ඉස්සරහට දාන්න හිතන් ඉන්න ටිකයි ඔක්කොම ඉස්සුවේ ගුගල් දෙයියගේ පිහිටෙන් නෙට් එක පීරලා. ඒවා උස්සපු සයිට් වල නම් මතක නැති උනත් ඒවායේ නියම අයිතිකාරයෝ හැමෝටම තැන්කු හොදේ.......අම්බලම .......

02 කොටසට මෙතනින් යන්න 
  

Friday, September 2, 2011

නනත්තාර අතීතය 04 අවසාන කොටස.


කලින් පිටුවට 
මොනවා කරන්නද? වෙඩින් කාර්ඩ් එක අතට ගත්තේ වැඩා වගේ එයාට සුබ පතලා. හනිමුන් එක ගැන දෙපැත්ත කැපෙන කතාවකුත් කියලා. අපි දෙන්නා මෙච්චර කල් වැඩිපුර කියාගන තිබුනේ එහෙම කතා තමයි.  අන්තිමට වෙඩින් එකටත් ගියා. හොදට බිව්වා, උන් හනිමුන් ගියා අපි බෝඩිමට ආවා. වෙරි මත හිදුනේ පහුවදා උදේ. ඔලුව කැරකෙනවා හොදටම. මම අද උඩම වාඩිවෙලා කල්පනා කරන්න පටන් ගත්තා. ඇත්තටම මම මේ නටන්නේ මොන පිස්සුවක්ද? කවදාවත් මට ආදරේ කරපු නැති උන් වෙනුවෙන් මම මගේ ජිවිතේ නාස්ති කරගන්නවා. මට ඒ වෙලාවේ මැවිලා පෙනුනේ අප්පච්චි නැති උන දවසේ ඉදලා මල්ලිවයි මාවයි හදා ගන්න ජිවිතේ ගොඩාක් කැප කිරීම් කරපු අපි ගැන අහස උසට බලාපොරොත්තු තියාගන ඒ බලාපොරොත්තු එක්ක ජිවිතේ ගෙවන අම්මගේ ආදරණිය ඇස් දෙක. මට කවදාවත් ආදරය නොකරපු උන් ගැන බලාපොරොත්තුවෙන් ජිවිතේ කාලකන්නි කරගන්නවාට වඩා හැමදාම ආදරේ කරපු අම්මගේ ආදරේ වෙනුවෙන් මගේ  යුතුකම් ඉටු කරන්න මම ඒ මොහොතේම හිතා ගත්තා. 
මම රෙප් ජොබට ගියේ අනිත් අය වගේ රස්සා හොයාගන්න බැරිකමට වත් වෙන සල්ලි අමාරුවක් හින්දාවත් නෙවෙයි. පොඩි කාලේ ඉදලම මම වැඩි කතා බහක් නැති තමන්ගේ පාඩුවේ ඉන්න කැමති කොල්ලෙක්. සමාජයත් එක්ක මගේ කිසිම සම්බන්ද කමක් තිබුනේ නෑ. මගේ ආදරේ මම නැති කර ගත්තෙත් ඒ දුර්වල කම නිසා කියලා මම තේරුම් අරනුයි හිටියේ. සමාජයත් එක්ක ගැවසෙන්න, මිනිසුන්ව අදුන ගන්න හොදම ජොබ් එක විදියට සේල්ස් රෙප් කෙනෙක් වෙන එක කියලා මට දැනුනු නිසා.    
මේ වෙනකොට මේ කොම්පැනියේ රෙප් ජොබ් එක එපා වෙලයි තිබුනේ.අපේ ඩීලර්ට කම්පනියත් එක්ක තිබුණු පරණ තරහ මරහ වල් වගයකුත් කම්පැනි රෙප් කෙනෙක් උන මගේ පිටින් යවන්න ප්ලනක් යනවා කියලත් ඔය අතරේ මට ආරංචි උනා. කට්ටියගෙම හොද හිත ආරක්ෂා කරගන්න නම් කරන්න ඕනේ මෙතනින් අයින් වෙන එක. දෙවැනි පාරත් අස්වීමේ ලිපියක් ලියලා ලියාපදිංචි තැපෑලෙන්ම යැව්වා. ඒ පාර නම් ඒක පිළිගත්තා. තව මාසයකින් ඒ රෙප් ජොබ් එකෙන් අයින් වෙලා ගෙදර ආවා. 
කාලය ගත වෙලා ගියා මම දැන් ඉන්නේ කොතන උනත් තනිකම පිරුණු මේ වර්තමානයට මම ආදරෙයි  නන්නත්තාර අතීතය කියලා මට මේක ලියන්න හිතුනේ ඔයා මුහුණු පොතේ තිබුණු ඔයාගේ පොටෝ එකක් දැකලා, ඔයා ඔයාගේ මහත්තයාගේ අතේ එල්ලිලා සතුටින් හිනා වේවි මුහුණු පොතේ ඉදන් මා දිහා බලා හිටියා. මම හැමදාමත් ආදරේ කරපු ඒ හිනාව. මම හැමදාමත් පැතුවේ ඔයා හැමදාමත් හිනාවෙලා ඉන්නවා දකින එක. දැන් ඔයා අනුන්ගේ උනත් හැමදාම සතුටින් සුවෙන් ඉන්න කියලා. ඔයාගේ පොටෝ එක දැක්කාම එක පාරටම ඒ අතීතය මගේ හිතේ හොල්මන් කරන්න පටන් ගත්තා. කොච්චර වල දාලා තියන්න හැදුවත් අමතක කරන්න හැදුවත් ඒ අතීතය හැමදාමත් මා එක්කම ඉදිවී.
සතුටට වඩා කදුල මාර්කට් කරන්න පුළුවන් බව මම දන්නේ අත්දැකීමෙන්. ඒත් ආයෙමත් කවදාවත් මේ අම්බලමේ මගේ දුක කියන පොස්ට් එකක් දාන්න මගේ අදහසක් නෑ. මම ජිවත් උන මේ අවුරුදු  26 තුලදී   මම දැකපු අත්දැකපු මේ සමාජයෙන් ඉගනගත්ත ගොඩාක් දේවල් තියෙනවා. ඉදිරියේදී අම්බලමේදී මෙච්චර කාලයක්  මට කියාගන්න බැරිඋන ඒ හැමදෙයක්ම ඔයාලට කියන්නයි මගේ  බලාපොරොත්තුව . එහෙනම් ඊලග පොස්ට් එකෙන් අලුත් කතාවක් එක්කම හමුවෙමු.