සදමලි මාලි 01 කොටස

මාසයක් විතර බ්ලොග් එක පැත්තට එන්න බැරි උනා. මොකද මම වැඩ කරන්නේ කම්පියුටර් තියන ඔෆීස් එකක නෙවෙයි මහපාරේ මෝටර් බයිසිකලයක් උඩ. අදත් කියන්න හදන්නේ ඇත්තම කතාවක්. හැබැයි කතාව ටිකක් දිගයි. සමහර පොස්ට් දෙක තුනක් දාන්න වෙයි. ඒත් මේ නිවාඩුව ඇතුලත ඔක්කොම ලියන්න වෙනවා. මොකද ආයෙත් මට කවදා බ්ලොග් එක පැත්තේ එන්න වෙයිද කියන්න බැරි නිසා.

 සදමලි කියන්නේ මගේ ජිවිතේ මට මුණ ගැහුණු තවත් එක ගැහැනියක් විතරයි. ඒත් මේ ජීවිතේට සිද්ද උන දේවල් සිද්ද උනේ කාගේ වැරද්දකින්ද? වගකිව යුත්තෝ කව්ද? කියන්න මට තේරෙන්නේ නෑ. ඔයාල මේක කියවලාම හිතෙන දෙයක් කියලා යන්න. (නම් ගම් මනකල්පිතයි) 

.................................................................................................................................................................

පාඩම් කර කර හිටපු පොත පැත්තකින් තියලා සදමාලි ඇදේ වතිරුනේ අනාගතේ ගැන බලාපොරොත්තු හීන ගොඩාක් හිතේ හිර කරගන දන්නෙම නැතුව ඇස් දෙක පිය උනත් එක පාරටම ඇහැරුනේ අල්ලපු ගෙදර ගුණපාල මාමා ගේ කෑගැහිල්ලට. "සිරිපාලයෝ ඉක්මනට නැගිටලා වරෙන් හේනට අලි අවිල්ලලු" හුළු ඇත්තකුත් පත්තු කරගන වට ලගට ඇවිත් අප්පච්චිව ඇහරවා ගත්ත ගුණපාල මම ඉක්මනට වරෙන් මම යනවා කියලා ගම දිහාවට දුවගන ගියා.ලාම්පුවට අල්ලලා හුළු අත්තක් පත්තු කරගත්ත අප්පච්චි එලියට බැස්සේ උබල පරිස්සමින් දොර වහගන හිටපල්ලා කියලා අම්මට කියන ගමන්. අප්පච්චි පිටවෙලා යන දිහා ටිකක් වෙලා බලන් හිටපු අම්මා දොර වහල දාල ගේ ඇතුලට ආවේ මේ මල කරදරේ කවදා ඉවර වෙයිද කියලා කියන ගමන්. 

ඇයි අම්මේ ගිය සතියේ ග්‍රාම සංවර්දන සමිතියට ආපු මහත්තුරු  කිව්වලු නේද අලි වැටක් ගහනවා කියලා. එත කොට මේ කරදරේ ඉවර වෙයි. සදමාලි කිව්වේ කුස්සියේ ලිපට ගිනි පෙනෙල්ලක් දාල පිබින අම්ම දිහා බලාගන. ඕව කවදා කෙරෙන වැඩද? හැමදාමත් ඔය මහත්තුරු එනවා මොනවහරි කොලේකලියාගන යනවා. එත් වෙච්ච වැඩක් නම් නෑ. උබටත් ටේ කහට උගුරක් ඕනද? අම්ම ඇහුවේ වතුර පුරවපු කෙතලේ ලිප උඩින් තියන ගමන් දිග හුස්මක් හෙලමින් .

ඩෝ o ............. 

එක පාරටම ඇහුන වෙඩි හඩත් එක්කම ඇහුන කෑගැහිල්ලට සදමාලි අම්මව බදා ගත්තා. කොටි වත් ඇවිල්ලද?  මාලි අම්මගෙන් ඇහුවේ රහසින් වගේ. සදමාලිට මතක් උනේ ගිය මාසේ දවසක ගමට කොටි ගහපු දවස. ගමට කොටි ආවා කියන ආරංචියට අම්මයි අප්පච්චියි එක්ක කැලේ හදාගන තිබුණු බංකරේට රිංගලා පන බයේ ගැහි ගැහි ගුලිවෙලා හිටපු විදිය මතක් වෙනකොටත් තවම පපුව ගැහෙනවා. ඒ තරමට මරණ බය කියන එක සදමාලිට කවදාකවත් දැනිලා නෑ. වෙන්න බෑ. ඔය කව්රුහරි අලින්ට වෙඩි තියන්න ඇති. උබ බය නැතුව ඉදින්. කුසුමාවතී සදමාලිගේ ඔලුව අතගාවේ ආදරෙන්.

කුසුමාවතී අක්කේ............,  කුසුමාවතී අක්කේ..........., එහෙම කෑ ගහගන ගේ දිහාවට දුවගන ආවේ ගුණපාල මාම. ඉක්මනට දොර ඇරපන් අක්කේ කඩුල්ලෙන් පැනලා මිදුලට ඇවිත් ගුණපාල කෑ ගැහුවා. මොකද මල්ලියේ උනේ කවුද වෙඩි තිබ්බේ  කුසුමාවතී එහෙම ඇහුවේ දොර අරින ගමන්. අක්කේ උබ කලබල වෙන්න එපා. සිරිපාල අයියට අලියා ගැහුවා. මොකක් ....... සදමාලිට මතක තිබුනේ එච්චරයි....

........................................................................................................................................................................................................................

අප්පච්ච්ගේ මරණේ කටයුතුයි හත්දවසේ දානේ කටයුතුයි ඉවර වෙන කොට තවත් වියදම් කරන්න කියලා තබ දොයිතුවක් වත් කුසුමාවතී ලග තිබුනේ නෑ. සිරිපාලගේ මරණය වෙනුවෙන් ආණ්ඩුවෙන් ලැබුණු වන්දි මුදල ටික දවසකට ජීවිතය ගැට ගහගන්න ප්‍රමාණවත් උනත් හැමදාමත් පපුවේ මහන්සියෙන් පිඩා විදපු කුසුමාවතිට රස්සාවක් කරන්න තරම් හයියක් ඉතුරුවෙලා තිබුනේ නෑ. " කෙල්ලේ උබට තවත් ඉස්කෝලේ යන්න ඕනද? කුසුමාවතී සදමාලිගෙන් ඇහුවේ වෙන කරන්නම දෙයක් තිබුනේ නැති නිසා. මේ වෙනකොටත් ගෙදර තත්වය ගැන හොද අවබෝදයකින් හිටපු මාලි තමන්ට රසාවක් හොයාදෙන්න කියලා දන්නා කියන කිහිප දෙනෙකුටම කියලයි තිබුනේ. අල්ලපු ගමේ තිබුණු රාජ්‍ය නොවන සන්විදානයක කාර්යාල සහායිකාවක් විදියට සදමාලිට රස්සාවක් ලැබෙන්නේ ඒ කෙනෙක්ගේ උදවුව මත.

.......................................................................................................................................................................................................................................................

අම්මේ මම දර ටිකක් කඩාගන එන්නම්. සදමලි එහෙම කියාගන එලියට බැස්සේ හැමදාම වැඩ ඇරිලා ඇවිත් කරන මේ රාජකාරියත් ජිවිතේ තවත් එක අංගයක් විතරක් නිසා. ඒත් දර හොයාගන වැඩි  දුරක් යන්න සදමාලිට ලැබුනේ නෑ. ඉස්සරහට මුණගැහුනේ ග්රාමාරක්ෂකයෙක්  විදියට රස්සාව කරපු සුනිල් අයියාව. ඉස්සර ඉස්කෝලේ යන දවස් වල සිද්ද උන සිද්දියක්  සදමාලිගේ මතකෙට ආවේ නිරායාසයෙන්. පාර අයිනේ බංකරයක් ලග හිටපු සුනිල් මුලින්ම තමන්ට කැමතිද කියල මාලිගෙන් ඇහුවේ එදා. අනාගතේ ගැන දහසකුත් එකක් බලාපොරොත්තු පොඩි බදාගන ඉස්කෝලේ ගිය මාලි තමන්ට වඩා අවුරුදු විස්සකටත් වඩා වැඩුමහල් සුනිල්ගේ ඒ යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප කළේ සුනිල්ට හොදටම බැනලා. එදා ඉදන් අද වෙනකම් වචනයක් වත් කතා නොකලත් නිතරම සුනිල් තමන් වටේ කැරකෙමින් හිටපු බව සදමාලිට තෙරිලයි තිබුනේ. 

"ආ නංගි මොකද මේ තනි පංගලමේ කැලේ" මාලි ආයෙත් මේ ලෝකෙට ආවේ සුනිල්ගේ කට හඩට. "දර ටිකක් කඩා ගන්න කියල ආව අයියේ"

එක නෙවෙයි නංගි දැන් තාත්තා නැතිවෙලත් කාලයක් උන එකේ ඔයාලට අමාරුත් ඇති නේද? සුනිල් එහෙම අහගන සදමාලිට ලං වුනා. "මට රස්සාවක් හම්බුනා එක නිසා ප්‍රශ්නයක් නෑ.මට පරක්කු වෙනවා ගිහින් එන්නම් අයියේ" සදමාලි සුනිල්ව මග ඇරලා යන්න හැදුවත් පාර හරස් කරගන හිටපු සුනිල්  මාලිගේ අතින් අල්ලලා තමන් ලගට ඇදලා ගත්තා. අනාගතේ ගැන තවත් හීන දකින්න උවමනාවක් තව දුරටත් මාලිගේ හිතේ ඉතුරුවෙලා තිබුනේ නෑ. නිරන්තර ත්‍රස්තවාදී  තර්ජන වලට මුහුණ දීපු මායිම් ගම්මනෙක අසරණ වෙලා හිටපු මාලිගේ හිතේ ඒ වෙන කොට ඉතුරු වෙලා තිබුනේ අද දවසේ ජිවත් වෙන්නේ කොහොමද කියන බලාපොරොත්තුව විතරයි. " මට රස්සාවක් තියනවා. ඔයා කැමතිනම් අපි හෙටම කසාද බදිමු " සුනිල් කියන දේට කිසිම දෙයක් නොකියා බලාගන හිටපු මාලිගේ අතින් ඇදගන සුනිල් කැලේ ඇතුලටම රිංගුවා.........................................................................................................

මතු සම්බන්දයි
ඊලග කොටසට මෙතනින් යන්න