අපට පුතේ මගක් නැතේ ................

ඕලෙවල් කරනකොට නාට්‍ය හා රංග කලාව විෂයට ඕන නිසා ඒ කාලේ නාට්‍යයක් බැලුවට පස්සේ තාම වේදිකා නාට්‍යක් බලන්න යන්න බැරි උනා. බලන්න බැරි උනාට පහු ගිය දවසක නාට්‍ය පිටපතක් නම් කියවන්න ලැබුනා. මේකේ නව නිෂ්පාදනයක් තියෙනවද කියලා හොයන්න බැරි උනත් කතාව නම් එදා වගේම අදටත් වලංගුයි. මේ තියෙන්නේ ඒ නාට්‍යයෙන් උපුටා ගත්ත කොටසක්.

මෑනියන්දෑ කෙනෙක්

පුත් රුවන පිලිබදව

සුභ සිහින දකිමින්

බර යොදා සිය හදේ

අතින් ගෙන කුළු ගෙඩිය

ගල තලයි පිටිසරක !

සොයාගන සිප සතර

නගරයට වන පුතුට

නැතුව හව් හරනක්

සොයා වහලක්

ගතට යහනක්

අතට මුදලක්

කුසට අහරක්

නැතියෙන් නිවනක්

අසල් වැසියෝ කොහිද?

අසරණ වුයෙන් සැම

වෙත්ද හිත මිතුරෝ !

සිප් සල වසාලා

ඇදුරෝ නැත පෙනෙන්නට !

දොරගුළු දමාගන

නිදත් පුර වැසියෝ

වියරුහුණ මෙන්

දුවත් රට වැසියෝ

මොහොතකට නැවතී

බැලීමට තනිවූ අයෙක දෙස

උන්ට වෙද ඉස්පාසුවක්

කොහේ යන්නද ?

කරන්නද මොනවා?

අතරමං වූ එම තරුනයා !

මේ නාට්‍යය තමයි ප්‍රවීන නාට්‍යවේදී හෙන්රි ජයසේන මහත්මා නිර්මාණය කල අපට පුතේ මගක් නැතේ නාට්‍යය. දුප්පත් තරුණයකුගේ විශ්වවිද්‍යාල අද්‍යාපනය ඔහුගේ මව පුතු ගැන දකින සිහින සහ සරසවි දේශපාලනය නිසා එම තරුණයාට අත්වන ඉරණම පිලිබදව විවරණය කෙරෙන නාට්‍යයක්, මේ කතාව එදාට මෙන්ම අදටත් වලංගුයි කියලයි මට නම් හිතෙන්නේ. රංග ගත කිරීමටත් ප්‍රථම රජයේ තහනමට ලක් වූ මෙම නාට්‍යය තහනමින් මිදී වර්ෂ 1968 අගෝස්තු මස 18 වන දින කොළඹ ලුම්බිණි රංග ශාලාවේදී මුල් වරට වේදිකා ගතවී ඇත. 

සුදු ඇදගත්ත සුද්දවන්තයෝ
ආව උඹේ මල ගමට
උඹ ඉන්න තිබුනේ බලන්ඩ
වැරදි කිව්ව හැමෝටම
මම වැරදි කියන්නේ නෑ ඒ
කාටවත් ........
පුතේ මට සමා වෙයන්
මම වැරදි කියන්නේ උඹට
විතරයි.........


උඹට වැරදි කිව්වට මා එක්ක
තරහ වෙන්ඩ එපා මගේ පුතා
වෙන කාට වැරදි කියන්ඩද මම  !


ඇයි පුතේ උඹ බය වුනේ
ඩිංගක් දුක් හිරිහැර විදින්ඩ ?
ඒ ටික වත් ඉගන ගත්තේ නැද්ද 
උඹ ,මගෙන්
මට මේවා වෙනස් කරන්න බැ මගේ පුතා
ඒත් මම ජිවත් වෙනවා !
මගේ මාලිගාව බිද වැටුනා
ඒත් මම ජිවත් වෙනවා
උඹත් එක්ක මං - තරහ නෑ පුතා
උඹත් කියාපන් මට ජිවත් වෙන්න
කියලා


උඹ වාගේ තවත් පැටියෝ ලෝකේ
ඉන්නවා කියාපන්
උන්ට මොනවා හරි කියන්ඩ
මට කියා දෙන්ඩ මගේ පුතා 
මොනවද මම උන්ට කියන්නේ
උඹ කල දේ වැරදිය කියන්ඩද
මම !!!!


( ඇය දෝතින් මුහුණ වසාගන සෙමින් ඉකි බිදිනු පෙනේ)
තිරය ඉතා සෙමෙන් ඇය වසා ගනියි


            ............නිමි ...........